Η Πηνελόπη είναι η κατεξοχήν υφάντρα της αρχαιότητας, που έζησε όλη τη ζωή της (τουλάχιστον την ομηρική) μέσα από ένα υφαντικό εργαστήρι.

Μέσα από εκεί έδειξε την πίστη της, την αγάπη της και τις πολύπλευρες και πολυμήχανες σκέψεις της. Εκεί ξεδίπλωσε τις πράξεις και τα συναισθήματα της, αναμένοντας καρτερικά τον Οδυσσέα.

Ο Mahatma Gandhi, διότι η αγάπη του μεγάλου Ινδού και η προσωπική του εμπλοκή και ενασχόληση με την Υφαντική, υποδηλώνει μία κοινωνική στάση ενάντια στην ομοιομορφία και την αποξένωση από το πρώτο αγαθό που τυλίγει τον εαυτό μας, το ύφασμα.

Ο Gandhi μας φέρνει από την Πηνελόπη στη σύγχρονη εποχή και τη νικηφόρο αντίσταση στη βία. Με την επιμονή του να φτιάχνει μόνος του τα ενδύματά του, κατέστησε την κατασκευή κλωστής και τον «κλώθοντα» εαυτό του, σύμβολο της αντίστασης των Ινδών στην αγγλική κυριαρχία, η οποία μέσω της εκβιομηχάνισης και της υφαρπαγής του βαμβακιού, υποβάθμισε, κατέκτησε και ταπείνωσε την Ινδία.